... Ундрал ч бүсгүй хүнийхээ зөн мэдрэмжид захирагдан, эр хүний өвөр дулаацуулах үдшийг ийнхүү эхлүүлж
байгаадаа сэтгэл хангалуун байгаа царайнаас илт. Нүдний шилээ яаралгүй авч ширээн дээрээ тавиад “чамайг н ажаадхая...” гэсэн шиг Давааг хэсэг ширтэв. Тэгээд амтлаагүй юм шиг түүний уруулыг дахин үнслээ. Зүгээр нэг шүргээд өнгөрсөнгүй, нэгд нэгэнгүй амтлахаар хүссэн шиг озон шимнэ. Өмдөндөө багтаж ядан тийчлэх шодойгоо дээшлүүлан засах зуураа Даваа бүсгүйн бэлхүүсээс базан өөртөө наалаа. Бүсгүй xapин түүний булчинлаг мөрийг нь базан толгойг нь хөхөн тушаа хүчтэй гэгч нь наан, нааш цааш холбирно. Даруулгадаа багтаж ядан товойх хөхнөөс ер бусын анхилуун үнэр ханхийна. Ажил хэрэгч цагаан цамцны ард ямар сайхан эд нуугдаж байгаа бол гэхээс хамаг бие зарсхиймээр. Амьсгаагаа даран байж базаад автал бурхан минь тийм гэж хэлэхийн аргагүй сайхан. Даваагийн хамаг биеэр цахилгаан гүйдэл гүйх шиг болоход цамцных нь товчийг тасдах шахам тайлж, хоёр хөхийг нь бомболзуулан гаргаад ирэв. Үзмэн бор толго нь хэлээрээ эрвэгнүүлэн долооход бүсгүй “аан...аанх" гэж гиншинэ. Уруул. хазлан гиншиж байгааг харахад бүсгүй тулаандаа хэдийн бэлэн болж Согоо гөрөөс шиг гуя хасыг нь сэтгэлээ ханатал таалахдаа Даваа золтой тавьчихсангүй.
Тэгтэл бүсгүй түүний өвөр дээр сандайлж суугаад өмдний нь цахилгааныг доошлуулан догшин баавгайг нь шурдхийлгэн гаргаад ирэв. Ичээнээсээ гарсан борхон баавгай нь ааг омгоо сагсуулан, хүч бяр. гайхуулахад бэлэн байв. Лантуу шиг том эрхтэн харсан бүсгүй дуу алдахаас наагуур юм болов. Түүний шодойг харсан бүсгүйчүүд царай нь хувьсхийж зайлж зугтах дээрээ тулж байсан олон. Гэтэл захирал бүсгүй тэгсэнгүй Харин ч хавьд мөнгөний бараа хараагүй оюутан шиг л царай нь гэрэлтэж ирэв. Боломж олдсон дээр нь мордоод авъя гэж бодон, бүсгүйн дээр дар хэвтэн терко, юутай ийтэй нь шувтлаад “лантуугаа" бүсгүйн халуу шатам умай руу хүчтэй гэгч нь нэг бүлээд авав. Захирал нь чанга гэгч нь нэг дуу алдаад намжлаа. Сэргэр хоёр хөхийг нь савчуулан хайр найргүй цохиж гарлаа. Ундралын умай ер бусын бариу байв. Удаж төдөлгуй хүчит бор баавгай нь чимчигэнүүлэн байдгаа захирлынхаа умай руу шавхаж орхив. Доор нь тачаадан амьсгаадах захирал нь түүнийг хяламхийн нэг харснаа. “Овоо том боовны чинь ид шид ингээд л болоо юу...” гэж шивнэн Даваагийн уур, ичих хоёр зэрэгцэн түүний дээрээс өнгийх гэтэл бүсгүй мөрөөр нь тас тэврэн “Битгий... ингээд байж бай. Сайхан байна. гэв. Удаж төдөлгүй ядарч туйлдсан баавгайнх нь хүч тамир сэргээд босоод ирэх нь тэр.
Гэтэл бүсгүй түрүүлгээ харан хэвтээд “алив, залуу минь хүч чадлаа гайхуулаач...” гэж түүнийг өдсөн шинжтэй шивнэв алим шиг тонтгор өгзгөө түүний нүүрэнд наах шахам өргөв. Үүнийг нь сонссон Даваагийн дотор хор шар нь дүрэлзэх шиг болоход бүсгүй хувцсаа тайлах зуураа өгзгийг нь зөөлөн хазлаа. Булуу шиг том эрхтэнээбүсгүйн умайг чиглүүлэн өмнөх шигээ хүчтэй гэгч нь бүлэхэд Ундрах дуу алдан хамаг биеэ хураав. Ташаанаас нь базан алиман бондгор өгзгийг нь бахаа ханатал цохиж гарлаа. Ундрал ажлынхаа хажууханд машинаа зогсоогоод “За чи" буучих. Би эхэлж оръё. Урд шөнө сайхан байсан шүү...” гэж өгүүлэв. Даваа ч садар захирлынхаа хүслийг хангаж чадсанд ихэд оодгор байлаа. Үдийн цайны цагаар ажлынхаа эрчүүдтэйгээ цай уун, хоол идэж суутал монхор хамарт гэж хоч зүүс Хүдэр “Нээрээ та нар захирлыг ажигласан уу... Өнөөдөр л сайхан ааштай, инээд алдаад л... Бодвол манай хүн ypд шөнийг зүгээргүй өнгөрүүлсэн бололтойдог шүү...” гээд амаа ангалзуулан хөхрөхөд нөгөөдүүл нь ч дор бүрээ дуу дуугаа авалцан хөхрөлдөв. Энэ бүгдийг сонсож суусан Даваа битүүхэндээ өөртөө бахдан, жуумалзан суулаа. Гэтэл халаасан дахь утас нь тэнхээ мэдэн чарлахад яаран авбал дугаар нууцалсан дуудлага байв. Хоолойгоо засан “Байна уу...” гэтэл “Хаана байна? Би чамтай яг одоо уулзмаар байна. Манай өрөөнд ороод ир...” гэж хэлээд шууд яриагаа дуусгав. Өрөөнийх нь хаалгыг зөөлөн тогшоод дотогш орвол бүүдгэр гэрэлтэй орчин түүнийг угтлаа.
Гэтэл хаалганы араас Ундрал ухасхийн гарч ирээд хаалгаа түгжин түүж хүзүүнээс зүүгдээд авав. Захирлынх нь шуналт хүсэл ханасангүй бололтой, Даваагийн өмдний тэлээнээс зулгаан өөр рүүгээ татаад “Чиний юмыг санаад байна...” гэж аяархан өгүүлээд ширээн дээрээ суулаа... Ажлын цагаар тэгээд бүр захирлыгаа түүний өрөөтэй нь эзэгнэсэнд Даваагийн сэтгэл зовов. Өмд хувцсаа янзлан өрөөнө! нь гарахдаа нарийн бичиг хүүхэнтэй гоц мөргөлдөх i тэр. Сандарсандаа шатны уруу хурдлахдаа золтой хий гишгэж уначихсангүй. Өрөөндөө орон хэсэг амьсгаа даран суутал ажлынх нь хэдэн нөхөд шуугилдсаар oрж ирлээ. Даваа захирлыгаа дахин залгах вий гэхээс aйж байсан ч битүүхэндээ түүнийг хүсэмжлэн өдрийг авав. Гэвч хүсэл тачаалдаа захирагдсан захирал нь ганцхан өнөөдөр биш хэдэн өдрөөр таг чиг.....
