НУУЦ АМРАГ БҮСГҮЙН НУУЦГҮЙ АМЬДРАЛ

Өнөрөө харанхуй гудмаар хөл алдахгүйг хичээн, мөлхөх нь холгүй алхахдаа сүүлийн хэдэн сар нэг л биш байгаагаа өөрөө мэдэрч байгаа ч гарах гарцаа олохгүй байгаадаа өөрөө ч гайхна. Хөлд нь жижигхэн чулуу тээглэх л юм бол бүдэрч уначих гээд байгаадаа хааяа гутарна. Зах нь үл харагдах тэнгист хөвөх шиг, эсвэл өнгө өнгийн цэцгийн мандалтай хүнгүй ойгоор зугаалах мэт. Салхи хаашаа үлээнэ, би тийшээ… “Амьдралд хайртай” гэж хашгирмаар, бас дуулмаар. Тийм л нэг мэдрэмж. Дурласан хүн ийм байдаг юм болов уу гэмээр. Гар утаснаас Өнөрөөгийн нүд нь ер салахгүй болсоор хэдэн сарыг үджээ. Бүр дуугараад байгаа юм шиг хий юм чихэнд сонсогдохыг нь яана. Дуудлага ирэхээр энгэр цээжийг дагаад нэг юм өгсөөд ирэх мөртлөө тэр дуудлагыг авахгүй байж чаддаггүй аж. Тэгээд бүр хүсэн хүлээж байсан 8 оронтой танил тоо тодроод ирэхэд Өнөрөөгийн зүрх нь бөмбөр дэлсэж байгаа мэт цээжийг минь оволзтол цохилно гээч. Тэр үед л Өнөрөө өөрийгөө өмөөрч “Тийм ээ, би тэр нэг монгол гүндүүгүй эрийн нууц амраг” хэмээн өөртөө шивнээд утсыг нь авдаг байлаа. “Хүсээгүй ч нууц амрагийн ертөнцөд хэдийнээ хөл алдан, утсаа чагнан суугаа эгэл монгол бүсгүй” хэмээн өөрөө өөрийгөө л зоригжуулна. Уг нь тэрээр насанд хүрсэн цагаасаа л нууц амраг гээчийг эрс эсэргүүцдэг байлаа. “Нэгнээ хуурах л байсан юм бол юунд насан туршдаа хайрлана, үнэнч байна гэж худал хэлж хайран амьдралаа үрдэг байна аа… Миний амьдралд лав ийм юм байхгүй. Би өөрийгөө мэднэ… ” гэж найз охидтойгоо цэц булаалдан суудаг байснаа тэр хааяа дурсдаг. Гэтэл өөрийн мэдэлгүй энэ гаслант намагт хөл алдаж орхисон бөгөөд эдүгээ энэ намгаас гарахаар хэрэндээ тэмцэх ч нэг л мэдэхэд өөрийн эрхгүй бууж өгнө. Өнөрөө рүү залгадаг Сэргэлэн хэмээх энэ эрийн арга анхнаасаа л уран дугараа шиг л байсан. “Дугаар андуурлаа, уучлаарай…” гэж ярих мөртлөө дахин дахин залгах нь бүсгүйд төвөгтэй. “Тийм байгууллага, ийм газарт хүн таних уу?… гэж. асуунгуут ажилдаа түүртэж байсан Өнөрөө “Би ямар лавлах юм уу” гэж утсаа шидсэн нь Сэргэлэнг цаашлуулах бус улам дотносуулчихсан гэлтэй. Эргэж дахин залгахаар нь утсаа авахгүй гүрийсэн ч мессэж ирэнгүүт уншингуут “Уучлаарай бүсгүй, чи гэхдээ мэдэж байгаа бол хэлчих л дээ” хэмээн улам уурыг нь дүрэлзүүлнэ. Хэд хоногийн дараагаас эхлэн өнөө дугаараас аргаа өөрчлөн хайрын тухай дөрвөн мөрт, эсвэл суутнуудын хэлсэн хүний зүрхэнд хэлсэн үгнүүдийг мессэжээр явуулна. Зарим өдөр огт хэрэггүй санагдсан өнөө үгнүүд зарим өдөр алтнаас үнэтэй мэт санагдана. Иймд Өнөрөө эхний хэдэн мессэжийг шууд устгачихдаг байсан бол сүүлдээ утсандаа хадгалчихдаг болжээ. Хэдэн өдөр дараалан хайрын сайхан үг бичиж байсан тэр утаснаас сүүлийн хэдэн өдөр нэг ч мессэж ирээгүйд Өнөрөө багагүй гайхав. Хайртай залуугаа хоног тоолон хүлээж буй аятай өглөө босоод л утсаа асаахдаа тэр дугаараас мессэж ирсэн эсэхийг шалгана. Арав хоног ийм байдлаар өнгөрөхөд Өнөрөө бүр гайхаж хоцрон, бүр үгүйлж байгаагаа мэдсээр байсан ч арай л залгачихсангүй. Гэвч тэвчээрт ч хязгаар байдаг юм болохоор тэрээр нэг өдөр бааранд найзуудтайгаа хоёр лааз пиво уучихаад учиргүй зориг орон өнөө дугаар руу өөрийн мэдэлгүй залгачихжээ. Гуч хүртлээ  гунхаж явсан тэрээр огт танихгүй, зүсийг нь үзээгүй Сэргэлэнтэй хэдхэн  хормын дараа хамтдаа алхаж явжээ. Хожим бодох нь ээ, энэ түүний эр хүний 13 мэхийн нэг нь байж. Ерөөс эр хүн өөрт таалагдсан бүсгүйгээ татахын тулд гэнэн  тэнэг гэмээр ч арга хэрэглэдгийн нэг нь Сэргэлэнгийн энэхүү мессэжээр дасгах арга байлаа. Хэзээ ч, хаанаас ч амжилт олж байсан тухай олж сонсоогүй ч хэзээ нэгэн цагт өөрийнх болгоно доо хэмээн Өнөрөөг харсан    

 цагаасаа хойш ийнхүү утсаар ярьж, мессэж үлдээн хэр чадлаараа оролдсон ч Өнөрөөгөөс нэг ч  хариу  ирэхгүй  болохоор орхичихоод  байжээ. Гэтэл гайхалтай юм болж, сэтгэлээсээ авч хаяхын даваан дээр хүслэнт бүсгүй нь өөрөө ороод иржээ. Хэр их удаан хамтдаа алхасныг ч бүү мэд нэгэн орон сууцны өмнө ирээд зогсоход л Өнөрөө сая нэг өөрийгөө зөв зүйл хийж байна уу гэж эргэлзэхэд хүргэжээ. Өнөрөө Сэргэлэнгээс сугадаж явсан гараа татаж явтал тэрээр “Намайг ингээд орхиод явлаа гэж үү? Уг нь чамайг надтай хонох байх гэж бодож байсан юм…” гэх нь тэр. Энэ үг тог цохиж буй мэт  Өнөрөөгийн    зүрхэнд хүрсэн учраас тэрээр байрнаасаа хөдөлсөнгүй. Нэг л мэдэхэд түүний гэрийн хаалгаар хамтдаа оржээ Өрөөн дотор бөгчим, ялааны нисэх чимээ ч дуулдам нам гүм байлаа. Сэргэлэн Өнөрөөг, харин бүсгүй өрөөн доторхыг харцаараа таална Гэнэт Сэргэлэн Өнөрөө рүү ухасхийн гараас нь татан. уруулыг нь шуналтай гэгч нь озон үнслээ. Бүх биеэр нь цахилгаан гүйдэл гүйгээд ирэх шиг болж амьдралаас нэг мөр тасрав. Хэдий 10 хол давсан ах ч түүний бие залуу хүнээс огт дутахааргүй хүчтэй байсан нь Өнөрөөг гайхашруулав. Өөрөөсөө өчнөөн ах хүний энгэрт эрхлэн байхдаа тэрээр бурхан чөтгөр байтугай эхнэр нь ороод ирэхэд ч айхааргүй зүрх зоригтой болсон байлаа. Бие сэтгэл нь Сэргэлэнгийн мэдэлд бүрэн автсан юм. Өмнө учирч байсан залуусаас нь илүү гүнзгий мэдрэмж төрөв. Хүзүүг нь шуналтай гэгч шүлэнгэтэн үнсэхдээ Сэргэлэнгийн гар бүсгүйн цавь, хавьд чийгтээгүй дэлбээг нь шүргэн юу ч үгүй норгож орхив. Цэцгийн тоосонцорт мансууран тойрон эргэлдэх эрвээхий л ийм байдаг байх гэмээр Өнөрөө мансуурчээ. Хүслийн бороо нь бариу дотоож, эр хүний бүдүүн хурууг норгож, нааш цааш илбэх хэмнэлээр нь бие нь займчина. Энгэрт нь тачаадан хавчиганах Өнөрөөгийн хүслийг тэр хэдийнэ уншжээ. Өмднийхөө тэлээг ганц шувтраад хатуурч чангарсан эрхтнээ гаргаж ирэв.  Буйдан дээр тухлаад Өнөрөөг татан дээрээ зөөлөн суулгав. Нойтон умай нь бүдүүн шодойг зөөлөн зөөлнөөр углан улам лавшруулан хөхлөө. Доороос нэг юм дүүрээд ирэх шиг. Үүн дээр хөдөлгөөн нэмж өгвөл бүр ч янзтай  болмоор.  Нүдээ анин, ганцхан  доодохоо мэдэрлээ.  Өгзгөөн  зөөлөн өргөн, эргээд дахин суулаа. Бүр   лав гэгч нь, янзтай орж байв. Дахин дээшээ… тэгээд доошоо… алгуурхан хөдөллөө. Хорвоо дэлхий тэр аяараа Өнөрөөгийн дотор багтах шиг хөхний толгой    хатууран чангарч, ямар нэг зүйлд  хүрэх  тун дөхөөд, жаахан л хичээвэл тэр хачин зүйлд  хүрэхэд ойрхон байлаа. Хэдхэн хормын дараа Өнөрөө өдий насалтлаа мэдрээгүй  тэр нандин мэдрэмжийг бүх л биеэрээ мэдрэв. Харин Сэргэлэн бүсгүйд таашаал өгсөндөө тааламжтай байгаа бололтой нүүрэндээ инээмсэглэл тодруулан харна. Яг одоо Өнөрөөд зөвхөн энэ хүний энгэрт эрхэлж, өвөрт нь жаргаж байх цорын ганц хүсэл л толгойд нь эргэлдэж байлаа. Энэ бодлыг нь уншсан мэт чимчигнэж дуусаагүй сарнайн дэлбээ рүү нь Сэргэлэн зугуухан түлхсээр эрхтэнээ орууллаа. Бүсгүй энэ л гайхамшгийг хүлээж байсан мэт биеэ суллажээ. Тэрээр дотроо өөрөөс нь арваад ах энэ залууг хориод минут хамтдаа алхаж ирэхдээ хэн гэдэг, хаана ажилладаг, яах гэж өөр рүү нь мессэж бичиж байгааг асуумаар санагдаж хэд хэдэн удаа 





аман дээр нь гарсан авч зугтаачих юм шиг санагдаад буцаж залгисан. Энэ удаа ч цээжин дор нь гиншиж хэвтэхдээ асуумаар санагдсан ч арай л зүрхэлсэнгүй. Бүр хэн нэгэн дотроос нь “Битгий асуу” гээд ч байх шиг. Ийнхүү тэрээр эмэгтэй бүсгүй болсноо анх удаа мэдэрч хэвтэхдээ өөрийгөө орчлонгийн хамгийн аз жаргалтай бүсгүйгээр төсөөлж хэвтлээ. Түрүүхэн “Энэ одоо хэн бэ” хэмээн гайхширч байсан тэрээр одоо “Өглөө битгий болоосой, өвөрт чинь л жаргах юм сан” гэж Дотор сэтгэлдээ үглэж суув. Харин энэ мөрөөдөл хэдхэн хормын дараа төгсгөл болов. Сэргэлэн дур ханасныхаа дараахан хэдэн минут дуугүй хэвтэж байснаа “Энд удаж болохгүй, тэгэхээр чи одоо явах хэрэгтэй” гэв. Ийм үг сонсоно чинээ бодоогүй Өнөрөө босч хувцаслан “Баяртай” ч гэж хэлэлгүй гараад харанхуй гудамжинд гарав. Харанхуйд бүдчин тэмтчиж явахдаа өөрийгөө хамгийн азгүй хүнд тооцон, нус нулимсандаа хутгалдаж явсаар гэрийн бараа харсан байна. Хэд хоног дэн дун явсан тэрээр Сэргэлэнг залгахад шууд л утсаа аваад мэгшиж гарчээ. Удалгүй ажлын газрынх нь гадаа ирснээ мэдэгдэхэд Өнөрөө хамаг ажлаа хаяад гараад гүйчихжээ. Уулзахгүй дээ гэж өөртөө тангараглаж байсан нь хэдхэн өдрийн өмнөх явдал. Гэтэл одоо уулзаж байгаад нь хачин их баярлаж, хөөр баяраар дүүрэн явж байгаадаа өөрийгөө гайхна. Харин энэ уулзалт өмнөхөө бодвол арай урт хугацаанд өрнөжээ. Буйдхан зочид буудлын булангийн өрөөнд орсон нууц амрагууд хаалгаа хаав уу үгүй юу хамаг хувцсаа тайчаад хаячихсан. Сэргэлэнгийн бүдүүн бор эрхтэн босоод зогсчихсон байх бөгөөд бүсгүйг сэвхийтэл нь өргөөд орон дээр зөөлхөн тавьж, нэг ч үг хэлэлгүйгээр бүх л биеийг нь озон үнсэхэд Өнөрөө сүүлийн хэдэн өдөр ердөө ийм л мэдрэмжийг хүсээд байснаа ойлголоо. Үнсэлтийн тоолонгоор бэлэг эрхтэн нь чимчигнэж, бушуухан хийгээсэй дээ хэмээн ёолон гинших аж. Сэргэлэн ч галт буугаар байлдаж буй мэт эрхтэнээ хийгээд л галлаж орхив. Үнсч эхэлж байхад нь хариугүй дур тавих гээд байсан Өнөрөө дуу алдан гайхамшгийг мэдэрлээ. Гэвч Сэргэлэн эрхтэнээ сугалсангүй, улам илүү хүчтэйгээр хэд бүлэхэд тэрээр бүр ч илүү таашаалыг мэдэрч, хоёр удаа угсруулан дур тавихад Сэргэлэн сая л ёслолын буудлагаа хийж байлаа. Хэдэн минут эрхэлж хэвтээд хувцсаа өмсөхөд энэ удаа Өнерөө гомдсонгүй. Ганцхан “Хэзээ вэ” гэж харцаараа асуух төдийд Сэргэлэн “Би залгана аа” гэж хариулах нь хачин. Ийм л сонин амьдралаар Өнөрөө сүүлийн хэдэн сар амьдарч гар утсаа холхон ч тавьж чадалгүй байн байн хяламхийнэ. Танил дугаар нь залгавал тэнгэрт нисэх шахан баярлана. Харин тэрээр хэд хоног дуудлага ирэхгүй бол тэвчээр алдана.

Дэлгэрэнгүйг: http://miss.mn/85522.html